ظهار عبارت است از یکی سنن جاهلی اعراب پیش از اسلام که در آن مرد به همسر خود می‌گفته که پشت تو مانند پشت خواهر و یا مادرم است و نزدیکی با همسر خود را به این وسیله ترک می‌کرده که در فقه از مصادیق طلاق‌های واجب است.
ظهار وقتی به وقوع می‌پیوندد که مرد همسر خود را به پشتِ زنی که بر او محرم و حرام ابدی است، مثل مادر یا خواهر یا دخترش، تشبیه کند. در مقررات اسلامی هرچند ظهار حرام و گناه است لیکن باعث می‌شود تا آمیزش جنسی بین زوجین ممنوع شود مگر اینکه شوهر از ظهار رجوع کرده و کفارهٔ ظهار را بپردازد. شرایط ظهار همانند طلاق بوده و می‌بایست در حضور دو شاهد عادل انجام شود و زن در «طهر غیر مواقعه» باشد.
پس از ظهار زن حق شکایت به حاکم را دارد و حاکم نیز سه ماه به شوهر مهلت می‌دهد تا یا از ظهار رجوع کند یا زنش را طلاق بدهد و در صورت خودداری از این کار پس از سه ماه او را به یکی مجبور خواهد کرد.
کفارهٔ ظهار طبق آیات سه و چهار سورهٔ مجادله ، آزاد نمودن یک نفر برده، اگر نتوانست دو ماه روزه پشت سر هم بگیرد، و اگر این را هم نتوانست، باید به شصت نفر مستمند غذا بدهد.
